De laatste zondag in oktober: de herfstbladeren waren er. Ze vielen in groten getale op de grond, evenals de regendruppels. Weliswaar motregen en het duurde tot 10 uur, maar het leidde ertoe dat ook de laatste A1-renners zich afmeldden voor de rit. De A2-renners Georg, Derk en John waren wel van de partij, onder het motto "in de zon een kerel, in de regen dan ook!". Het vlaai-eten in het Shimano Center in Valkenburg werd hierdoor wel beïnvloed. De mannen hadden er gezamenlijk wel plezier in, maar het clubgevoel werd wel aan de kaak gesteld. Jammer dat het seizoen zo eindigde. Het is te hopen dat iedereen de energie verzamelt voor het nieuw seizoen!
Saillant detail: toen de mannen weer op de weg terug waren kwam er een Valkenburgse wielerclub wél als grote groep een stukje vlaai nuttigen bij Shimano. Ook niet-fietsers waren erbij!

Na 25 jaar gebruik werd hij plotsklaps bij het grof vuil gelegd. Hij had Renato al diverse keren het leven gered toen hij tegen paaltjes aanreed en op de grond smakte. En die keer toen hij over de motorkap van een auto vloog omdat hij met andere zaken bezig was tijdens het fietsen. Al die jaren had hij het zweet opgevangen wanneer Renato als niet-klimmer de steilste hellingen bedwong. En dan die keren dat Renato hem in de hoek had gegooid omdat hij zo vreselijk had afgezien dat hij zich op hem moest afreageren. Nooit had hij er iets van gezegd. Hij had het allemaal geslikt en was hem blijven beschermen. Maar dan kwam opeens dat moment dat hij na deze geweldige staat van dienst werd gedumpt. Vervangen door een jonger exemplaar die zich nog moest bewijzen. En het was ook nog eens zo dat die nieuwe meteen volop in de belangstelling stond: "Renato, heb je een nieuwe helm"?

Niet op de geplande datum maar 2 weken eerder werd een van de mooiste ritten uit het programma gereden. De reden hiervan was heel simpel: op de aangepaste datum waren meer renners beschikbaar. Op de traditionele groepsfoto op de Citadel in Namen stonden 4 renners. De opmerking dat het aantal steeds minder wordt sloeg de spijker op de kop. Is het te ver van huis, het starttijdstip te vroeg, de route te zwaar? In ieder geval wisten Karlijn, Pieter, Pascal en Paul de 120 km en 1350 hm met een gemiddelde van 25 km/uur te volbrengen. Met als hoogtepunt de bekende kasseienklim op de Citadel.

De rit met de meeste kilometers en het vroegste starttijdstip was dit jaar de rit naar Monschau. Drie renners (Pieter, Ferry en Paul) waren op de afspraak. De route gaat door de Ardennen en kenmerkt zich door pure schoonheid. Het rijden over de vermaarde Vennbahn is heerlijk, ware het niet dat het tempo net iets te hoog lag. Toch was er tijd om te genieten van die roofvogel-in-actie en die loslopende toy-poedel die mogelijk het volgende hapje voor het roofdier zou worden. In Monschau werd ruim de tijd genomen voor een selfie. Pieter gebruikte, als een volleerd fotograaf, een geparkeerde auto als statief. Het was even zoeken naar de auto met de juiste hoogte en toen hij ook het wandelend verkeer had stopgezet, kon het kiekje worden gemaakt. Het resultaat mocht er zijn. Dat de foto een beetje scheef staat mag de pret niet drukken. Dat kwam door die auto met dat aflopende dak en is een onderdeel van Pieter's creativiteit. Na de fotoshoot snel weer op de fiets, bergop naar Kaltherherberg en daarna in één dalende,rechte lijn richting Eupen.

Mooie impressie van ons team tijdens een route over vlakke wegen. Om toch nog met vermoeide benen thuis te komen werd het tempo regelmatig verhoogd en ging de groep 'op het lint'.

Het nieuwe bestuur had de moed opgevat om weer een Fiets Weekend te organiseren. De opkomst was met 15 man/vrouw uitstekend, het weer was prima, mooie routes met verassend veel hoogte meters en een voor TC83 waardige "olympische" locatie Papendal.
In het weekend van 8 en 9 juni is er door TC83 op de Veluwe rondom Arnhem gefietst. Ferry had ons getrakteerd op 2 mooie routes met ook voor Midden-Nederland verassend veel hoogte meters (1000 -1200hm). Maar voor de goed getrainde TC83 renners waren dit geen echte problemen. Zo werd de top van de gevreesde Posbank zelfs sneller bereikt dan we er erg in hadden.
Het rijden in een 15 mans formatie bleek wel een uitdaging. Met 15 man door Arnhem "crossen" was opletten geblazen en vooral het in het begin niet opmerken van het kwijtraken van 2 personen met malheure was niet goed. Geluk dat we mobile telefoons hebben en dat er niet iets ergs gebeurd was, maar dit moeten we een volgende keer voorkomen door het vooraf aanwijzen van een achterop-rijder.
Na de diverse beklimmingen werd er ook op het vlakke stevig doorgereden en hadden we op dag 1 een mooie 109 km op de teller, met één lekke band. De vermoeienissen werden eerst op het terras in Papendal weggespoeld en er werd daarna op niveau a la carte gedineerd. Het afrekenen van het diner noopten Renato tot aardig wat rekenwerk en het versturen van wel 14 Tikkies.
Dag 2 was wederom een werkelijk prachtige route door het mooie Gelderse land met zijn mooie dorpen, bos en heide.
Was er dan geen minpuntje in deze twee daagse topsporters omgeving? Nou eigenlijk wel. De bar ging best wel vroeg dicht. Om 23hr werden we hier resoluut weggestuurd. Over het wie en hoe van het bezoek aan het naburige van der Valk Hotel tot 2.30hr kunnen in dit stadium geen mededelingen gedaan worden.
Kortom: Een geslaagd weekend met dank aan de organisatie van vooral Ferry en Pieter. Het was een sportieve gezellige activiteit die navolging verdiend.

Een golden boy fietst altijd sterk. Niet alleen in de makkelijke, maar ook in de zwaardere ritten. Een golden boy heeft zijn materiaal in orde, komt gesoigneerd aan de start en vooral...ziet er afgetraind uit. Want die broek met die gouden strepen op de achterkant zie je van ver. Het valt meteen op en in het zonlicht schittert die gouden belijning. Een flapperend hesje is uit den boze en leidt af van de gestroomlijnde wielrenner-in-actie. De bewuste broek is een Assos Gold, een broek zoals geen ander merk ze heeft en waarvoor je een gespierd en good-looking lijf moet hebben. Ook dien je deze broek uiterst zorgvuldig aan te trekken. De gouden strepen dienen zowel links als rechts exact evenveel afstand ten opzichte van de bilnaad te hebben. Gebeurt dit onzorgvuldig dan degradeer je jezelf meteen tot een van de vele krabbers in het peloton. Het ziet niet symmetrisch uit en je mag blij zijn als iemand je hierop attendeert. Dus geen gehaast met aankleden en pas op met dat broekenvet! Raak de buitenkant hiermee nooooooit aan!

Het weer nodigde niet meteen uit een ritje door Zuid Limburg, de Haspengouw en het Land van Herve te fietsen. De voorspellingen op deze Koningsdag waren niet heel goed en juist bij de start begon het te regenen. Vijf renners van de A-groep (Karlijn, Pieter, Ferry, Pascal en Paul), aangevuld met gastrenner Stefan, begonnen aan de uitdaging van 132 km. De regen deed de temperatuur enkele graden zakken, maar eenmaal in België aangekomen hield het op met regenen, werd het iets warmer en later in de rit kwam zowaar de zon regelmatig tevoorschijn. Het tempo was stevig vanaf het begin en liep terug toen de hellingen nabij Visé en Herve beklommen moesten worden. Tot Blegny ging het met de hele groep prima. Na de pauze begonnen enkelen te kraken, maar breken was er niet bij. Het was een zeer goede training voor de uitdagingen die nog gaan komen en het parkoers van deze rit was leuk, afwisselend, autoluw en continu bergop en bergaf. Echt genieten was het!

Een dag later was het de beurt aan de overige A-renners: zes fietsers aan het vertrek: Marc, Marcel, Leon S., Pierre, Sjack en Renato. Hieronder de quotes van deze rit:
"Ik ben zelden zo emotioneel geweest van blijdschap na een rit. Mijn liefde voor ritten in Duitsland is weer helemaal opgebloeid."
"Een prachtige rit door 47 Duitse kerkdorpen met evenzovele onoverzichtelijk kruispunten. Goed dat mensen 2 ogen hebben. Een aanrader voor iedereen die zijn fietsnavigatie nog niet helemaal onder de knie heeft."
"Mooie tocht langs de Wurm. Gezellige groep wat het fietsen een stuk leuker maakt"
"Mooie grotendeels autoluwe route. Vrij vlakke rit met toch nog een paar klimmetjes aan het eind. Kortom: het venijn zat in de staart"
"Bijna 80 km lang genieten in een sympathiek en harmonieus fietsclubje. Een woord: trots."
"Genoten van een heerlijke rustige rit zonder vermoeide benen. Zelfs de behoorlijke tegenwind op de terugweg kon hier niets aan veranderen."

Een checklist ter voorbereiding op een clubrit en zeker op een nieuw seizoen is geen overbodige luxe. Je hoeft uitsluitend de acties genoemd in de checklist uit te voeren en af te vinken, je voorkomt verrassingen én je bent op tijd op de afspraak. Denk hierbij aan banden oppompen, zadeltasje controleren, voeding en kleding klaarleggen en dat allemaal op de dag/avond van tevoren. Op de dag van de rit kun je dan met slaperige ogen je gebruikelijke programma doorlopen, je fiets pakken en op tijd vertrekken naar de startplek.
Deze gestructureerde aanpak is helaas niet iedere renner gegeven. Dit leidt tot het niet in orde hebben van je materiaal, het te laat verschijnen bij de start en, als je dan de groep moet inhalen, tot de ontdekking komen dat je te weinig getraind hebt om dat hoge tempo een uur lang vol te houden. Door een list te bedenken is het nog mogelijk om de groep af te remmen, zodat de rollen opeens zijn omgedraaid en de groep in de achtervolging gaat op de "onvoorbereide" renner. Dit was het verhaal van de eerste clubrit van het jaar. In voor deze tijd van het jaar prachtige weersomstandigheden werd deze openingsrit een gezamenlijke activiteit van beide A-teams.

Het programma is klaar, de spieren staan op spanning en de (nieuwe) fiets is ingevet. Nu alleen nog de ledenvergadering komend weekend om alle formaliteiten nog eens door te nemen. We hebben er zin in en staan te popelen om aan het nieuwe seizoen te beginnen. Nog een paar trainingen in het veld of op de fietstrainer en dan...knallen!